Հեքիաթի 1-ին մասը կարդացեք այստեղ
Վա՜յ ի՞նչ զարմանալի է։
Հեքիաթի 1-ին մասը կարդացեք այստեղ
Վա՜յ ի՞նչ զարմանալի է։
Հեքիաթի նախորդ մասը կարդացեք այստեղ
Դրանց դուռը էլի ծեծեցին։ Էս անգամ հալվաչին տուն մտավ։
Մի օր հայտնի ճանապարհորդ Ջիովանի Պերդիջիորնոն հասավ մի քաղաքի, որտեղ տների բոլոր անկյունները կլորավուն էին, իսկ գեղեցիկ տանիքները կորաձև էին վեր խոյանում։
Իմ ջահել ժամանակ, մեր հարևան թուրքի գեղումը մի մոլլա կար։ Էս մոլլեն հարևանի կնկա սիրեկանն էր։
Մի ամառ օր, մեր Օհանեսն ու իր տասներկու տարեկան տղեն գնում են արտը հնձի։
Մի մարդ իրեք տղա ա ունենում։ Էս տղերքը որ մեծանում են, պսակվում՝ ամեն մեկն իրա կնկա խելքին ընկած բաժանվում են, խլում են հոր ու մոր ձեռից ապրուստը, տուն ու տեղը, գոմն են անում նրանց.
Մի ջահել տղա ա լինում։ Սա սիրելիս ա լինում մի սիրուն աղջկա, ամա թարսի պես էդ աղջկա մորը ոչ ով չի սիրում, չի հարգում, էդ մերը փիս անուն ա ունենում, մարդամիջում հայտնի ա լինում իր փիս վարքովը։
Ժամանակով իրեք ջահել տղա գնում են աշխատանքի։ Գնում են հասնում մի ճամփաբաժանի։ Նրանք իրար խոսք են տալիս՝ ով որ առաջինը ետ դառնա, սպասի մեկելներին. ոնց որ իրար հետ դուրս են եկել գեղիցը, էնպես էլ իրար հետ ետ գան։