Կալիգանը մի ագահ ու կոպիտ մանչուկ էր։ նա ոչ ոքի չէր սիրում, միայն ինքն էր, որ կար։
հեքիաթ
Աղքատն ու երջանկությունը (արաբական ժողովրդական հեքիաթ)
Մի անգամ երեկոյան մի աղքատ մարդ տուն էր վերադառնում։ Անիծելով իր բախտը՝ նա դառնությամբ բողոքում էր․
Թագավորի որդու առաջին դասերը (Հայկական ժողովրդական հեքիաթ)
Թագավորը մի տղա է ունենում, որին աչքի լույսի պես սիրում է։
Երբ տղան մի քիչ մեծանում է, թագավորը կանչում է իր քաղաքի ամենաիմաստուն մարդուն և ասում․
Ավետիք Իսահակյան․ Արևի մոտ
Մի որբ երեխա՝ ցնցոտիներ հագած` կուչ էր եկել հարուստ տների պատերի տակ: