Լինում է, չի լինում, փոքրիկ աղջնակ է լինում: Արևոտ մի օր աղջիկը գնում է անտառ հատապտուղներ հավաքելու  և հանդիպում է այնտեղ ծեր կնոջ:

Կար-չկար, մի մատիտ կար, որն ապրում էր Վովայի սեղանին։ Մի օր, երբ Վովան քնած էր, մուկը բարձրացավ սեղանի վրա, տեսավ մատիտը, և փորձեց տանել այն իր բունը։

Մի օր նկարիչը աքաղաղ է նկարում, բայց մոռանում է գունավորել այն: Այդպես աքաղաղը դուրս է գալիս զբոսնելու և նկատում, որ բոլորը  ծիծաղում են իր վրա, նույնիսկ՝ ճուտիկները։

Գլխարկը դրված էր զարդասեղանի վրա, իսկ կատու Վասկան հենց զարդասեղանի կողքին էր։ Վովկան և Վադիկը նստած էին սեղանի մոտ ու իրենց համար նկարում էին։ Հանկարծ ինչ-որ բան ընկավ նրանց հետևում։

Կար մի տղա, որի անունը Ֆիլիպ էր։ Մի օր երեխաները դպրոց էին գնում, Ֆիլիպը՝ նունպես։

Լինում են, չեն լինում՝ մի կին ու երեք որդի։ Օրերից մի օր, երբ տղաների մայրը խանութում էր, տեսնում է անկրկնելի գունագեղ նկար։ Նկարում պատկերված էին  ամրոց լեռան գագաթին և շուրջն արածող կենդանիներ։