Լինում է, չի լինում,  մի չարուկ բալիկ է լինում, անունը՝ Մակի:  Այս Մակին լինում է մանկապարտեզի խմբակի ամենաաղմկոտը,

Լինում է, չի լինում՝ մի ծիտ։

Ժամանակով մի մարդ ու մի կնիկ են լինում։

Անոթի Գայլը մտամոլոր պտտվում է անտառում, մեկ էլ տեսնում է` Նապաստակը քրտնքի մեջ կորած այնպես է փախչում, ասես աշխարհի վերջն է:

Արևիկը, Աստղիկն ու Լուսիկը քույրիկներ են: Նրանք երբ շատ փոքրիկ էին, ուրիշ անուններ ունեին:

Դասի ժամին 6-րդ Ա դասարանի տղաներն ու աղջիկները շարունակ չարություն էին անում, և երիտասարդ ուսուցչուհի ընկեր Մանուկյանը  զայրանում էր նրանց վրա:

Մեզանից շատ առաջ մի իմաստուն թագավոր է լինում։ Ոչ մի՛ բան չի մնում նրանից ծածուկ, ամենագաղտնի բաների մասին էլ կարծես թե քամին նրան տեղեկություն էր տալիս։

Հորս կնունքով, մորս ծնունդով, վեր կացանք մի օր հինգ ու վեց հոգով, թրով-թվանքով որսի գնացինք։ Հադին էր, Հյուդին էր, Չատին էր, Մատին էր, հերս էր, ես էի․ գնացինք որսի․․․