Վերջին Նյութերը
Փոքրիկի թեթև հազն անգամ կարող է ծնողներին մտածելու առիթ տալ՝ միգուցե նրա մոտ խնդիր կա: Նրանք այդ հարցի պատասխանը փնտրելիս պետք է հաշվի առնեն՝ երբ արտահայտվեց հազը, ինչ ժամանակահատվածում, ինչպիսին էր տեսակով:
Մայրիկն ու հայրիկը քննարկում են՝ ուր գնալ երեխայի հետ առաջիկա հանգստյան օրերին: Երկարատև մտորումներից հետո գալիս են վերջանական որոշման՝ կգնան սահադաշտ: Ճիշտ է՝ իրենք սահել չգիտեն, երեխան՝ առավել ևս, բայց դա օգտակար կլինի բոլորի համար:
Երեխայի կոկորդում առաջացող ցավի բնույթի և բուժման մեթոդների մասին «Իմ փոքրիկ»-ը զրուցել է «Ռինո» բժշկական կենտրոնի քիթ-կոկորդ-ականջաբան Նարինե Առուշանյանի հետ:
Ցավ երեխայի կոկորդում. պատճառները…
Փոքրիկների, դեռահասների շրջանում կոկորդում առաջացող ցավը հաճախ պայմանավորված է լինում վերին շնչուղիների սուր վիրուսային վարակով, սակայն նույն ախտանշանով է սկսվում նաև նշիկաբորբը՝ հարուցված մանրէներով: Ցավի պատճառ կարող են լինել մեխանիկական և ջերմային վնասվածքները։ Ծնողները պետք է ուշադրություն դարձնեն երեխայի գանգատին, եթե այն երկարատև է կամ հաճախ է կրկնվում։
Ի՞նչ գործողություններ իրականացնել և չիրականացնել, երբ ցավում է փոքրիկի կոկորդը
Մինչև 6 տարեկան երեխաներին արգելվում է օգտագործել տեղային կիրառման ցողաշիթ։ Վերին շնչուղիների սուր վիրուսային վարակով պայմանավորված կոկորդացավը սովորաբար տևական չէ և նշանակալի միջամտություն չի պահանջում, ջերմության պարագայում տրված ջերմիջեցնողները ընդհանուր առմամբ մեղմում են ցավը։ Տնային միջոցներից ցավը մեղմելու ամենալավ տարբերակը ցավը չհրահրելն է: Չեն խրախուսվում շատ տաք ըմպելիքները և լիմոնը, քանի որ յուրաքանչյուր գրգռիչ թվացյալ մեղմացումից հետո առաջացնում է ավելի ուժեղ ցավ, այտուց։ Մինչև 5-6 տարեկան բալիկների մոտ հաճախ կարելի է նկատել նշիկների չափսերի մեծացում, այտուց, որը նույնպես կարող է հանգեցնել ցավի՝ առանց ջերմության բարձրացման կամ այլ սիմպտոմների։ Որոշ դեպքերում էլ որոշում են օգտագործել ռեհանի ջուր, դոշաբ կամ մեղր: Ռեհանի ջուրն անվնաս է: Եթե մեծ օգուտ չկա, վնաս էլ չի լինի: Նույնը դոշաբի և մեղրի պարագայում: Եթե երեխան շաքարային դիաբետ չունի, ալերգիկ չէ, մեղրը թույլատրելի է: Կոկորդի ցավի բուժման հարցում վերջիններիս օգտակարության մասին հստակ հետազոտություններ չկան:
Ո՞ր դեպքերում է երեխային բժշկի տանելը դառնում անհրաժեշտություն
Ծնողները պետք է անհապաղ դիմեն բժշկի, երբ երեխայի մոտ կա խոսքի փոփոխություն և կլման ակտի բացակայություն։ Եթե երեխայի մոտ կա տենդ, տհաճ հոտ բերանից, որը նախկինում չի նկատվել կամ հեղուկ կուլ տալու անհնարինություն, դարձալ դիմում ենք բժշկի: Փոքրիկին անմիջապես հիվանդանոց տանելու պատճառ է նաև քիմիական այրվածքը։ Երեխաները հաճախ անզգուշորեն խմում են այս կամ այն գունավոր, սխալ տարայի մեջ եղած հեղուկը, ուստի ծնողները պետք է ալկոհոլային խմիչքները չպահեն երեխային հասանելի վայրում, ջրի տարայի մեջ, իսկ կենցաղային քիմիայի տարաները պետք է լինեն բալիկին անհասանելի տեղերում։ Երեխայի հետաքրքրությունը շրջակա աշխարհի նկատմամբ լի է վտանգներով: Երբեմն ժամանակին կատարվող հոսպիտալացումը ոչ միայն արագ բուժում է փոքրիկին, այլև փրկում է նրա կյանքը։
Հեղինակ՝ Լուիզա Աբրահամյան
Երեխային հարկավոր է տանել բժշկի, սակայն նա ամեն կերպ ընդվզում է, լաց լինում և հակառակվում ծնողներին: Ծնողներ կան, որ նման դեպքերում փորձում են երեխայի սիրտը շահել, խոստանում են գնել խաղալիք, շոկոլադ, ինչ կցանկանա: Ծնողներ էլ կան, որ բարկանում են փոքրիկի վրա ու չեն ցանկանում հանդուրժել նրա կամակորությունները: Իսկ նրանք երբևէ մտածե՞լ են, թե որտեղից են ծագում նման վախերը: «Ժեստ» հոգեբանական կենտրոնի հոգեբան Վարդինե Մեսրոպյանն ասում է, որ երեխաների մոտ բժիշկների նկատմամբ վախը նախ պայմանավորվում է ծնողների թույլ տված արտահայտություններով: «Շատ հաճախ, երբ փոքրիկները վարքային ակտիվություն են դրսևորում կամ կատարում սխալ գործողություն, ծնողները փորձում են սաստել նրանց՝ ասելով․ «եթե քեզ լավ չպահես, բժիշկը կսրսկի», «եթե քեզ վատ պահես, չշարունակես հաց ուտել, մենք քեզ կտանենք բժշկի, և դու կունենաս դժվարություններ»,- նշում է նա:
Ըստ հոգեբանի՝ տվյալ սպառնալիքները լսելուց հետո հնարավոր չէ, որ փոքրիկը համաձայնվի գնալ բժշկի: Ավելին՝ նրա մոտ կսկսի դրսևորվել ագրեսիվ վարք և կմերժի խնդիրը հաղթահարել: «Անհրաժեշտ է, որպեսզի ծնողները դադարեցնեն նման սպառնալիքներ հնչեցնելը և բացատրեն, ցույց տան՝ ով է բժիշկը, ինչ գործունեությամբ է զբաղվում: Կարելի է կազմակերպել դերային խաղեր, երեխային տալ բժշկական գործիքների, բժշկական մեքենաների, բժիշկների տեսքով խաղալիքներ»,-շեշտում է Վարդինե Մեսրոպյանը: Մասնագետը հավելում է՝ դերային խաղերում երեխան կողքից դիտարկում է իր խնդիրն, ու դա նրան այդքան էլ սարսափելի չի թվում:
«Մեկ այլ տարբերակ է հեքիաթաթերապիան: Եթե երեխան ունի սիրելի խաղալիք կամ հեքիաթի, մուլտֆիլմի հերոս, կարող է իր այդ խաղալիք, հավատարիմ, երևակայական «ընկերոջ» հետ գնալ բժշկի: Այդտեղ նա ներկայացնում է, որ բժշկից վախեցողն իր ընկերն է, ոչ թե ինքը: Դերային խաղի վերածելով՝ փոքրիկը տեսնում է, որ բժշկի գնալն այդքան էլ բարդ գործընթաց չէ, հնարավոր է հեշտությամբ հաղթահարել»,- ընդգծում է նա: Հոգեբան Վարդինե Մեսրոպյանը ծնողներին խորհուրդ է տալիս չբարդացնել երեխայի տարիքային վախերը, նրա մեջ չսերմանել վախեր այս կամ այն կերպարի նկատմամբ, այլ աջակցել ու օգնել, որպեսզի նա ազատ ու անկաշկանդ առաջ շարժվի:
Հեղինակ՝ Լուիզա Աբրահամյան
