Մի անգամ Գյուլնազ տատին շրջապատեցին իր թոռները և ստիպեցին, որ տատը թռչնակներ շինի նրանց:

Սա մի հրաշալի հեքիաթ է մի սովորական շնիկի մասին: Ավելի ճիշտ՝ սա մի սովորական հեքիաթ է մի հրաշալի շնիկի մասին: 

Լինում է, չի լինում՝ մի աքլո՛ր է լինում: Էս աքլորը քուջուջ անելիս մի ոսկի է գտնում: Կտուրն է բարձրանում, ձեն է տալիս.

Մի խելապակաս մարդ է լինում: Խելքին փչում է տոնավաճառ գնալ: Մի ճերմակ աքաղաղ է բռնում, դնում ծոցն ու գնում: Գնում է ու մտածում.«Աքաղաղաը կծախեմ` մախորկա կառնեմ»:

Մի խոր անտառի բերանում մի խրճիթ է լինում։ Էն խրճիթում կնոջ  ու երեք աղջիկների հետ ապրելիս է լինում մի աղքատ փայտահատ։

Լինում է, չի լինում,  մի չարուկ բալիկ է լինում, անունը՝ Մակի:  Այս Մակին լինում է մանկապարտեզի խմբակի ամենաաղմկոտը, երբեք չի լսում ծնողներին ու  մանկապարտեզի ուսուցիչներին,  խանգարում է ընկերներին, երբ նրանք դաս են անում, կոտրում է խաղալիքները,  վատ բառեր է օգտագործում, կերակուրը թափում է հատակին ու այդպես շարունակ…

Մի խեղճ այրի էր ապրում իր մինուճար որդու հետ։ Տղան շատ լավ ջութակ էր նվագում, բայց, աղքատությունից ստիպված՝ հարուստ պանի մոտ խոզարած էր դարձել։

Աղվեսն ու Կռունկը  ընկերացան: Կռունկը բույն  շինեց, ձու ածեց, թուխս նստեց, ձագ հանեց: Աղվեսն էլ ձագեր ունեցավ, մայր դարձավ: