Մի թագավորությունում ապրում էին երկու ախպեր: Մեկը աղքատ էր, մյուսը` հարուստ: Աղքատը վարձվեց հարուստի մոտ, ամբողջ ամառը աշխատեց ու ստացավ երկու կոտ գարի: Եկավ տուն, գարին տվեց կնոջը: Կինն ասաց.
հեքիաթ
Փոքրիկ մարդուկները․ հեքիաթ բարության մասին
Կար-չկար մի կոշկակար: Նա ընդհանրապես շատ քիչ գումար էր վաստակում: Եվ մի օր էլ այն աստիճանի է աղքատանում, որ մեկ զույգ կոշիկ կարելու համար ունենում է միայն մեկ կտոր կաշի:
Զարմանալի երաժիշտը
Լինում է, չի լինում մի զարմանալի երաժիշտ է լինում։ Մի օր մենակ գնում է անտառի միջով ու միտք անում հազար ու մի բաների մասին, իսկ երբ ձանձրանում է մտածելուց, ասում է.
— Անտառում ժամանակը դանդաղ է անցնում, պետք է մի լավ ընկեր գտնել։
Պառավ ձին
Մեզանում Պիմեն անունով մի հի՜ն ծերունի մարդ կար։
Իննսուն տարեկան էր։ Պարապ-սարապ ապրում էր իր թոռան մոտ։ Մեջքը կռացած, փայտը ձեռին, ոտները դանդաղ քարշ տալով՝ ման էր գալի։ Բերանը անատամ, դեմքը կնճռոտած, իսկ
Փոքրիկ գառնուկը, որը չէր կարողանում քնել․ հեքիաթ
- Մայրի՛կ, մայրի՛կ, ես չեմ կարողանում քնել։
- Մի՛ անհանգստացիր, ի՛մ փոքրիկ, շուտով կքնես։
Փոքրիկ Արայիկը
Արայիկն արդեն 6 տարեկան էր, բայց չգիտես ինչու դեռ շատ փոքրիկ էր երևում ու չէր կարողանում վարժ խոսել:
Թագավորի կնկա խրատը
Էս, որ պատմելու եմ ձեզ, զատկի ազիզ կիրակի օրն ա լինում։ Մարդու մեկը թագավորի դռնովն անց կենալիս տեսնում ա, որ հրեն թագավորի կնիկը խաս ու ղումաշ հագած-կապած, զուգված–զարդարվա ծ նստել ա պատուհանի առաջ.
Միամիտ գեղցու խելոք աղջիկը
Հին ժամանակով Լոռու գեղերից մնում ապրում էր մի պառավ մարդ։ Նա ուներ էրկու աղջիկ։ Մինը մարդու էր տվել Փամբակում, մինն էլ տանն էր։