ԱՄՊՆ ՈՒ ՍԱՐԸ
Ամպը եկավ, նստեց սարին,
Նստեց սարի սուր կատարին։
-Լսի՛, պապի՛, ասաց նրան,
Լավ օրերդ անցան, կորան:
ԱՄՊՆ ՈՒ ՍԱՐԸ
Ամպը եկավ, նստեց սարին,
Նստեց սարի սուր կատարին։
-Լսի՛, պապի՛, ասաց նրան,
Լավ օրերդ անցան, կորան:
Մենք տանն ունենք ծիծաղելի,
Տարօրինակ մի հայելի,
Կանգնում եմ ես նրա դիմաց,
Ժպտում է ինձ կամաց-կամաց:
Մեկ լեզու է վրաս հանում,
Մեկ էլ տեսար` աչքով անում,
Բանաստեղծությունների առաջին մասը՝ այստեղ։
Իր խոր հայացքով երկինքը մի օր
Ներքև՝ մայր երկրի երեսին նայեց,
Տեսավ գեղեցիկ դաշտեր, սար ու ձոր,
Անտառներ, ծովեր... և սիրահարվեց։
Դու էլ արի,
Նորեկ տարի,
Գըլխիս վերից
Անցիր — գընա,
― Վա՜յ, մայրի՛կ ջան, տե՜ս,
Բակն ու դուռը լի
Ինչքա՜ն սպիտակ
Թիթեռ է գալի...
Էսքան շատ թիթեռ
Չեմ տեսել ես դեռ։
Ծիտիկն ու Մուկիկն ախպերացան։ Գետի
ափին բուն շինեցին, մտան մեջը։
Մի օր Ծիտը գնաց քուջուջ անելու, ետ
եկավ, տեսավ Մուկիկը մեռել է։