Մի ծառ ունեմ,

Անուն չունի,

Վրան հազար

Պտուղ ունի:

Էլ սերկևիլ,

Էլ ձմերուկ,

Էլ դեղձ ու նուռ,

Էլ շատ պնդուկ:

Նաև դդում,

Նաև ընկույզ,

Էլ չեմ ասում`

Մենք տանն ունենք ծիծաղելի,

Տարօրինակ մի հայելի,

Կանգնում եմ ես նրա դիմաց,

Ժպտում է ինձ կամաց-կամաց:

Մեկ լեզու է վրաս հանում,

Մեկ էլ տեսար` աչքով անում,

Ուլիկն հագավ վագրի մորթի

Ու վազ տվեց դաշտը մոտի,

Սուր դնչիկով փորեց հողը,

Իրար խառնեց խոտն ու ցողը:

Ես մի բան եմ նկարել,

Ոչ մի բան եմ նկարել,

Գնելն ասաց` առյուծ է,

Մուշեղն ասաց` սառույց է:

Էլի մի բան գծեցի,

Ու ոչ մի բան գծեցի,

Գնելն ասաց` աղվես է,

Մուշեղն ասաց` մողես է:

Նորից մի բան գծեցի,

Ու ոչ մի բան գծեցի,

Մի աղվես բռնեց վագրը մի անգամ,

Աղվեսը ասաց.- Լսիր, բարեկամ,

Տեսնում եմ դու լավ ախորժակ ունես,

Միտքդ ուրիշ է, բայց սխալվում ես,

Աստված ինձ կարգեց գազանների տեր,

Իսկ դու փորձում ես հիմա ի՞նձ ուտել,

Ձմռան ցրտին մի ծիտիկ

Թռչկոտում էր` ճիկ-ճիկ-ճիկ,

Հետն էլ ասում.- Գարուն գա,

Ես կգործեմ տաք գուլպա: