Արի՛, ի՛մ սոխակ, թո՛ղ պարտեզ մերին,

Տաղերով քուն բե՛ր տղիս աչերին.

Բայց նա լալիս է․ դու, սոխակ, մի՛ գալ,

Իմ որդին չուզե տիրացու դառնալ։

Թե գարուն է նախշ-նախշուն,
Նա ինչե՞ր է մեզ բաշխում.
– Ծիլ ու ծաղիկ, կանաչ խոտ,
Ալ ու ալվան վարդ շաղոտ:

Թռչեի՜ մտքով տուն,

Ուր իմ մայրն է արթուն

Սպասում իր որդուն՝

Անհանգիստ ու անքուն։

Այբուբեն չէ սա,

Բերդ է անմատույց,

Գանձ է աննվաճ:

Դու այսօր այնքան մաքո՜ւր ես, Մասի՜ս,
Գույներդ այնպես ջի՜նջ են, նրբերա՜նգ,
Ասես չես նյութված քար ու ավազից,
Այլ ջրաներկով գծված ես բարակ:

Ձմեռվա բուքին,

Սառնամանիքին

Դպրոցի ճամփան

Դժվար է, երկար՝

Շատերի համար:

Ատամ, ատամ,

Իմ կաթնատամ,

Գնա՜ս բարով

Հարյուր տարով…

Եղևնի

Գունատ աշուն է,
Էլ չկա թռչուն,
Քամու թևերին
Տերևն է թռչում։