Ազատ աստվածն այն օրից,

Երբ հաճեցավ շունչ փչել,

Իմ հողանյութ շինվածքին

Կենդանություն պարգևել.

Գարունը այնքա՛ն ծաղիկ է վառել,

Գարունը այնպե՛ս պայծառ է կրկին.

- Ուզում եմ մեկին քնքշորեն սիրել,

Ուզում եմ անուշ փայփայել մեկին։

Ես ռետինն եմ, ռետինը,

Լավ իմացեք իմ գինը․․․

Մենք խաղաղ էինք մեր լեռների պես,

Դուք հողմերի պես խուժեցիք վայրագ:

Ամպիկ է ծնել արփին,
Ամպիկն էլ՝ կաթիլ,
Կաթիլը պաղել ճամփին,
Դարձել է փաթիլ:

Նոր է տարիդ բոլորել,

Դու քայլել ես սովորել:

Մի՛  վախենա, քայլ արա,

Դու իմ պստիկ, ժիր Արա:

Մայրի՛կ, դու չես ծերացել,

Այլ թոռներդ են շատացել։

Սիրուն, անմեղ ի՛մ գառնուկ,

Բուրդդ սպիտակ ու փափուկ,

Դաշտ վազելով ու արոտ՝

Մորդ քաշում ես կարոտ․