Ջրհեղեղը վերջացավ ու ջուրն աստիճանաբար սկսեց պակասել: Նոյի տապանը կանգ առավ Արարատ լեռան վրա: Քառասուն օր հետո Նոյը բացեց տապանի պատուհանը և մի ագռավ բաց թողեց, իմանալու համար, թե ջուրը պակասե՞լ  է:

Առաջին մասը կարող եք կարդալ այստեղ

«Այդ ժամանակ այդ մարդիկ իրենց ձեռքը մեկնեցին և Ղովտին տանըմեջ իրենց մոտ վերցրին և դուռը փակեցին: Եվ  այն  մարդկանց, որ տան դռանն էին, կուրությամբ զարկեցին փոքրից մինչև մեծը…:

Այս երկու երիտասարդները Ադամի ու Եվայի զավակներն են: Աբելը հովիվ էր, նրա եղբայրը` Կայենը, հողագործ:

Մի օր Կայենը երկրի տված պտուղներից Տիրոջը նվեր բերեց: Աբելը նույնպես նվիրեց Տիրոջն իր նախրի առաջնեկներից:

Գիտեք, թե ինչպես խավարի մեջ է ընկղմում գիշերը ամեն ինչ, երբ լույսերն անջատվում են: Այն ժամանակ ոչ խոտ կար, ոչ ծառ, չկային այսօրվա հիանալի ծաղիկներն ու թռչունները, նույնիսկ երկիրն ու եչկինքը չկային:

Ռեբեկան լսեց, որ Եսավը սպառնում է սպանել իր սիրելի որդի Հակոբին: Այդ մասին հայտնեց Հակոբին ու խորհուրդ տվեց փախչել իր եղբոր Լաբանի մոտ ու որոշ ժամանակ այնտեղ ապրել, մինչեւ որ Եսավի զայրույթն իջնի:

Աբրահամն ու բոլոր նրանք, ովքեր իր հետ էին, գնացին այն ճանապարհով, որ նրանց մատնանշել էր Տերը, մինչև որ հասան Բեթելի արվարձանները ու կանգ առան:

Ղովտի Աբրահամից բաժանվելուց հետո, Տերը Աբրահամին ասաց. «(13:14-16) Նայիր դեպի հյուսիս, դեպի հարավ,  դեպի արևելք ու արևմուտք, այն ամբողջ երկիրը, որ տեսնում ես քեզ և քո սերնդին եմ տալու: Ու քո սերունդը երկրի վրա եղած ավազի չափ եմ անելու: Ու եթե որևէ մեկը կկարողանա հաշվել երկրի վրա եղած ավազը, ապա կկարողանա հաշվել նաև քո սերունդը»:

Նոյն ամբողջ ընտանիքով դուրս եկավ տապանից: Նույնպես և բոլոր կենդանիները դուրս եկան ու  ցրվեցին աշխարհով մեկ ու թռչունները թռան ծառերի վրա: