Մենք քիչ ենք‚ սակայն մեզ հայ են ասում։ 
Մենք մեզ ո՛չ ոքից չենք գերադասում։ 
Պարզապես մենք էլ պի՛տի ընդունենք‚ 
Որ մե՛նք‚ միայն մե˜նք Արարատ ունենք‚ 

Իմ քաղցրանո՜ւն, 
Իմ բարձրանո՜ւն, 
Իմ տառապա'ծ, 
Իմ փառապա'նծ: 

Ես իմ անուշ Հայաստանի արեւահամ բառն եմ սիրում,

Մեր հին սազի ողբանվագ, լացակումած լարն եմ սիրում,

Աղունակ 

Ղու՜- ղու՜- ղու՜,

Ա - ղու- ղու,

նակ - նակ - նակ

Ա - ղու - նակ,

Թե աշխարհում փակ դռներ կան,
թող որ բացվեն այս գիշեր,
Ու Նոր տարին նոր խնդությամբ
թող ներս մտնի այս գիշեր,

Գարունն անձրև է մաղում,

Ծաղիկներին ցող է շաղում,

Ջերմ արևի ծափի տակ

Ծաղկանց ծովն է ծիծաղում:

Մի երկիր կա` Հնդստան,

Մի մուկիկ կար` ճստճստան,

Հնդստանի անտառում,

Կոկոս ծառի ծակուռում:

 ԽՆՁՈՐԸ

Մայրի՛կ, նայի՛ր, ես այսօր

Նկարել եմ մի խնձոր,

Ներկել կարմիր ու դեղին,

Երկու տերև էլ ծայրին։