Մի գյուղացի իրենց գյուղում
Խանութ սարքել, բան էր ծախում։
Օրվան մի օր մոտիկ գյուղից,
Մահակն ուսին, շունն ետևից

Ներս է մտնում մի զըռ չոբան.

Իմ քաղցրանո՜ւն, 
Իմ բարձրանո՜ւն, 
Իմ տառապա'ծ, 
Իմ փառապա'նծ: 

Ես իմ անուշ Հայաստանի արեւահամ բառն եմ սիրում,

Մեր հին սազի ողբանվագ, լացակումած լարն եմ սիրում,

Թե աշխարհում փակ դռներ կան,
թող որ բացվեն այս գիշեր,
Ու Նոր տարին նոր խնդությամբ
թող ներս մտնի այս գիշեր,

Աղունակ 

Ղու՜- ղու՜- ղու՜,

Ա - ղու- ղու,

նակ - նակ - նակ

Ա - ղու - նակ,

Գարունն անձրև է մաղում,

Ծաղիկներին ցող է շաղում,

Ջերմ արևի ծափի տակ

Ծաղկանց ծովն է ծիծաղում:

Մի երկիր կա` Հնդստան,

Մի մուկիկ կար` ճստճստան,

Հնդստանի անտառում,

Կոկոս ծառի ծակուռում:

 ԽՆՁՈՐԸ

Մայրի՛կ, նայի՛ր, ես այսօր

Նկարել եմ մի խնձոր,

Ներկել կարմիր ու դեղին,

Երկու տերև էլ ծայրին։