Ծեր կոշկակարը միշտ շատ գործ ուներ: Մի օր երեկոյան նա որոշեց կաշվից կտրել հաջորդ օրվա կոշիկների ձևվածքները և նոր միայն գնալ քնելու: Նա շարեց դրանք սեղանի վրա և քնեց, իսկ առավոտյան սեղանի վրա տեսավ արդեն պատրաստի կոշիկներ:
Մի անգամ աստղերը հավաքվեցին իմի, և նրանցից ամենածերերն ասացին.
Աղվեսը մի գրած թուղթ գտավ, տարավ գայլին և ասաց.
Գյուղացու որդիները մշտապես վիճում էին իրար հետ: Հայրն անընդհատ համոզում էր նրանց, որ հաշտ ու խաղաղ ապրեն, բայց ոչ մի խոսք չէր ազդում:
Ոնց պատահեց, մայր ագռավին
Ոսկեջրած մի թագ տվին,
Որ ամենից լավին գտնի,
Թագը նրա գլխին դնի:
Մի գեղեցիկ օր եղնիկը մոտեցավ գետակին: Տեսնելով իր արտացոլանքը գետակի ջրերում՝ ուրախացավ և հիացմունքով բարձրաձայն ասաց․
- Եղջյուրներս հզոր են, ոլորուն ու գեղեցիկ:
Մի այրի կին ուներ տասը այծ և մի որդի։ Ամեն օր որդին այծերը տանում էր արոտ, իսկ մայրն ամեն օր մի շերեփ ջուր էր լցնում կաթի մեջ ու փոխ տալիս հարևաններին։ Եվ որդին հարցնում է նրան․
