Խոնավ քամին ծովից պոկված,
Պարիսպ տեսավ իր դեմ-դիմաց,
Ասաց.- Գիտե՞ս, թե ես ո՞վ եմ,
Ես քեզանից էլ ուժով եմ,
Դե սպասիր մի հարվածով
Խոնավ քամին ծովից պոկված,
Պարիսպ տեսավ իր դեմ-դիմաց,
Ասաց.- Գիտե՞ս, թե ես ո՞վ եմ,
Ես քեզանից էլ ուժով եմ,
Դե սպասիր մի հարվածով
ՎԱԶԸ ԵՎ ՄՈՐԵՆԻՆ
Գարնանը, երբ վազը որթակոտոր էր եղել և արտասվում էր, եկան բոլոր տունկերը նրան մխիթարելու, նրանց հետ եկավ նաև մորենին։
Գայլերն ուզում էին հարձակվել ոչխարների հոտի վրա, բայց ոչ մի կերպ չէր հաջողվում, որովհետև շները պահպանում էին ոչխարներին:
Ձմռան մի ցուրտ առավոտ
Գայլը ընկավ ձեռվ ու ոտ,
Շրջեց անտառ ու այգի,
Որ ճանկի մի չաղ մաքի:
Ամբողջ օրը ման եկավ,
Բերանն, ասա, բան ընկա±վ.
Ո՞վ էր տեսել ձմռանը
Մաքին մնար դռանը:
Ծիտը տեսնելով, որ ջայլամը մեծ-մեծ ձվեր է ածում, գայթակղվեց և հարցրեց գաղտնիքը:
Սոսու մերձակայքում երկրագործները ոռոգում էին բամբակի արտերը եւ պատվիրում միմյանց զգուշանալ, որ չտրորեն բամբակի ծառերը: Լսելով, որ բամբակենուն ծառ կոչեցին, սոսին բարկացավ եւ ասաց:
Կար մի աշխարհակալ իշխանավոր, և նա ուներ մի խիստ գեղեցիկ տղա: Եվ իշխանավորն ասաց. թե գեղեցիկ աղջիկ կառնեմ, որ կին լինի իմ որդուն և ունենամ գեղեցիկ թոռներ՝ ժառանգ իմ գահի:
-Տեր իմ, ազատ թող ինձ դու այս կանաչ արտում,-
Մի օր սոված կովն այսպես ասաց մարդուն,-
Եկ հավատա դու իմ տված անկեղծ խոսքին,