Ահա եւ գաղտնիքը` երբ քեզ կարողանում ես կառավարել, հանդարտվում են նաեւ երեխաները:  Հիշեք` հանդարտությունը վարակիչ է, եւ այդպիսին է նաեւ բարկությունը:

Երեխայի վախն ու տագնապը մեղմելու համար առաջին հերթին մենք պետք է աշխատենք մեր սեփական վախերի ու տագնապների վրա:

Երեխայի խոսքի զարգացման, հապաղման ու խոսքային խնդիրների մասին զրուցել ենք լոգոպեդ Քրիստինա Տիգրանյանի հետ:

Երեք տարեկանում երեխայի կյանքում բազմաթիվ փոփոխություններ են տեղի ունենում։

Նյութի առաջին մասը կարող եք կարդալ այստեղ։

Մեծերը  կարծում են, որ մանկությունը կյանքի  ամենաանհոգ  ժամանակաշրջանն է: Բայց պարզվում է` փոքրիկներն էլ առանց սթրեսի  չեն ապրում:

«Խելո՛ք նստիր, աչքերդ փակի՛ր ու քնի՛ր, թե չե հիմա կախարդը կգա, գայլը կգա»: Շատ ենք  նման բան լսել: Փոքրիկը դեռևս չգիտի, թե ով է կախարդը կամ նույնիսկ գայլ էլ մի կարգին չի տեսել: Սակայն մեծերն այնպես են արտաբերում այդ բառերը, որ երեխան ակամա սկսում է վախենալ դրանցից, աշխատում է չաղմկել, վախենում է սենյակից սենյակ գնալ կամ դռան հետևը նայել: Եվ որքան մեծերը, երբեմն նույնիսկ հասակակիցները` մեծերի նմանակությամբ, խորհրդավոր են արտաբերում այդ բառերը, այնքան վախն ավելի խորն է լինում:

Փոքրիկների մոտ կամակորությունը հաճախ հանդիպող երևույթ է։ Ինչու՞ են երեխաները կամակոր լինում և ինչպե՞ս օգնել երեխային հաղթահարել այն։