Վիշտ ապրող երեխաներ․ Ինչպես օգնել փոքրիկներին հաղթահարել կորստի ցավը

Վիշտ ապրող երեխաներ

Երբ խոսքը վերաբերում է վշտին, մենք հաճախ մտածում ենք մեծահասակների մասին։

Սակայն երեխաները նույնպես վիշտ են ապրում, երբ բախվում են կորստի՝ լինի դա սիրելի անձի մահ, ընտանիքի բաժանում, կենդանու կորուստ կամ տեղափոխություն։ Նրանց աշխարհը կտրուկ փոխվում է, և առանց աջակցության՝ վիշտը կարող է խոր հետք թողնել։

Ինչպես են երեխաները արտահայտում վիշտը

Երեխաների վիշտը միշտ չէ, որ նման է մեծահասակների սգին։ Նրանք կարող են՝

  • լուռ դառնալ կամ հակառակը՝ դառնալ չափազանց աշխույժ,

  • դրսևորել ագրեսիա կամ վախեր,

  • ունենալ քնի կամ սննդի հետ կապված խնդիրներ,

  • հաճախ հիշել կորցրած անձին կամ կենդանուն,

  • ստեղծել իրենց ներսում մեղքի զգացում։

Այս ամենը բնական արձագանքներ են կորուստին, բայց պահանջում են զգոն ուշադրություն։

Ինչպես աջակցել վիշտ ապրող երեխային

  1. Լսեք և ընդունեք նրա զգացմունքները
    Կարևոր է չփորձել անմիջապես մխիթարել կամ ասել «անցնելու է»։ Փոխարենը, թող երեխային ազատ արտահայտել իր վիշտը՝ առանց դատապարտման։

  2. Պարզ ու անկեղծ խոսեք կորուստի մասին
    Օգտագործեք երեխային հասանելի բառեր։ Փորձեք խուսափել վերամբարձ արտահայտություններից՝ օրինակ՝ «նա գնաց երկինք», ինչը կարող է երեխայի մոտ շփոթություն առաջացնել։

  3. Հավասարակշռեք առօրյան
    Վշտի ընթացքում կարևոր է պահպանել բնականոն օրակարգ՝ դպրոց, խաղեր, սնունդ։ Սա օգնում է երեխային զգալ կայունություն։

  4. Ներառեք հիշողության պահպանումը
    Միասին պատրաստեք փոքրիկ հուշատուփ՝ լուսանկարներով, նամակներով կամ սիրելի խաղալիքով։ Սա թույլ է տալիս երեխային հարգել կորուստը՝ առանց մոռացության։

  5. Միակողմանի մի թողեք նրան
    Որքան էլ դժվար լինի, կարևոր է շարունակել շփվել երեխայի հետ, հարցնել նրա զգացմունքների մասին և ապահովել, որ նա մենակ չէ։

  6. Դիմեք մասնագետի օգնությանը
    Եթե վիշտը ձգձգվում է կամ ուղեկցվում է ուժեղ ագրեսիայով, ընկճվածությամբ կամ հոգեկան առողջության խանգարումների նշաններով, դիմեք մանկական հոգեբանի։

Վշտի ժամանակ ընտանիքի դերը

Ընտանիքը երեխայի առաջին պաշտպանիչ միջավայրն է։ Երբ ծնողը կամ խնամակալը նույնպես վշտի մեջ է, կարևոր է, որ նա հոգ տանի իր հոգեվիճակի մասին՝ որպեսզի կարողանա աջակցել նաև երեխային։ Ընտանիքում անկեղծություն, համբերություն և սեր են պետք՝ միասին հաղթահարելու կորստի ցավը։


 

Վիշտ ապրող երեխան պետք է զգա, որ տեսանելի է, լսելի և սիրված։ Մեծահասակների աջակցությամբ ու ճիշտ մոտեցմամբ՝ հնարավոր է նրան օգնել հաղթահարել դժվար պահերը, վերադառնալ դեպի կյանքն ու հույսը։