«Իմ փոքրիկ»-ի հավատարիմ ընթերցող մայրիկ ու հայրիկ, տատիկ ու պապիկ, վստահ ենք, որ ձեր փոքրիկներին ու թոռնիկներին այսօր պատմել եք, որ 21 տարի առաջ` այս օրը, հունվարի 28-ին, մեր հայրենիքը սկսեց կազմավորել մեր խիզախ բանակը: Այն բանակը, որում ծառայելու է նաեւ ձեր զինվոր-զինվոր խաղացող փոքրիկը:
Չի բացառվում, իհարկե, որ երբեւեէ մտածել եք` «այնպես եմ անելու, որ որդիս չծառայի»: Բանակային կյանքը դժվար է, երբեմն ծանր ու հազվադեպ էլ ճակատագրական: Եկեք պատկերացնենք: Կա՟ մանկապարտեզ, որտեղ բոլոր մանուկները միայն խաղում եւ երբեք չեն ծեծում միմյանց, կա՟ շենք, որտեղ բոլոր հարեւանները հաշտ են, կա՟ աշխատավայր, որտեղ բոլորը սիրում են միմյանց…Եթե կասեք` այո, ապա իրավունք ունեք` մտածելու, որ այսօրվա բանակը վտանգավոր է:
Բայց եղեք անկեղծ ինքներդ ձեզ հետ: Հիշեք նաեւ բոլոր այն մայրիկների արցունքները, որոնք թափվել են իրենց զոհված որդիների համար: Այն որդիների, որոնք ձեր փոքրիկին պատերազմը անցյալում թողած երկիր են ժառանգել: Արցախյան ազատամարտում զոհված տղաներից մեկի մայրը մի առիթով ասել էր` եթե իմանայի, որ այսպիսի զավակ կծնեմ, կունենայի մի քանիսին:
Շատ որդիներ լույս աշխարհ բերեք, ծնվածին էլ փոխանցեք քաջ տղաների հայրենասիրությունը եւ դաստիարակեք այնպես, որ վաղը նա դառնա հայրենիքի սահմանները անառիկ պահող, ծառայակցին հարգող, հրամանատարին ենթարկվող զինծառայող:
Հիշեք` ձեզնից է կախված վաղվա առողջ բանակը: Ու մի մոռացեք, վաղվա բարեխիղճ ու ազգանվեր հրամանատարը այսօրվա զինվոր-զինվոր խաղացողն է:
Մանկական խիզախությամբ` ԻՄ ՓՈՔՐԻԿ