2-4 և 5-9 տարեկան երեխաներին ծեծելով պատժելը կարող է վնասել մտավոր զարգացմանը

Ըստ մանկական հոգեբան Անահիտ Հարությունյանի` երեխայի դաստիարակությունն այդքան էլ դյուրին չէ: Թվում է, թե բավական է երեխան լսի ծնողի խորհուրդներն ու խնդրանքները, արդեն կարելի է երեխային դաստիարակված համարել: Հաճախ փոքրիկին վախեցնելով`  մենք ինքներս ենք նրան կենտրոնացնում իր իսկ սխալի շուրջ:

Հոգեբանն առաջարկում է չօգտագործել նախադասություններ, որոնք հակառակ արդյունք կտան երեխայի դաստիարակության հարցում, օրինակ`«եղբորիցդ կամ քրոջիցդ օրինակ վերցրու», «եթե չլսես, ես կկանչեմ բոբոյին», «եթե չարագացնես, ես մենակ կգնամ»:

«Նման համեմատությունը,-նշում է հոգեբանը,-երեխայի մոտ մրցակցության, խանդի զգացողություն է առաջացնում` արմատավորելով անինքնավստահություն: Փոքրիկները վախենում են մենակ մնալուց, ճիշտ չէ նրանց հուզմունքն ու անհանգստությունը չարաշահել: Նրբանկատ մանկական

ներաշխարհը չի ընդունում վախը` տեղիք տալով գիշերային սարսափին, բացի այդ, շատ շուտով փոքրիկը գլխի կընկնի, որ այդ ամենը մտացածին է և պարզապես կսկսի չվստահել ձեզ»:

Հոգեբանի խոսքով` չի կարելի երեխային պատժել ծեծի միջոցով, ինչը ոչ միայն որևէ օգուտ չի տալիս երեխայի դաստիարակության հարցում, այլև վտանգավոր է  նրա առողջության համար:

«Ծնողները պետք է ավելի զգուշավոր լինեն երեխայի համար պատժամիջոց ընտրելու հարցում, քանի որ դրանցից մի քանիսը կարող են խոչընդոտել մտավոր զարգացմանը: Խոսքը վերաբերում է 2-4 և 5-9 տարեկան երեխաներին»,-ասում է հոգեբանը:

Հոգեբան Հարությունյանը խորհուրդ է տալիս երեխաներին սովորեցնել հաղթահարել էմոցիաները, զարգացնել տրամաբանական մտածողությունը` ստիպելով խորհել, թե ինչի կհանգեցնի նրան վարքագիծը և չմտածված արարքը:

Անի Ասատրյան