Վատ ընկեր

-Դե,ընկերություն է,կանենք`կքնենք,կարթնանանք,կուտենք,կխմենք:Ընկերություն է էլի,էլ ոնց պիտի  լինի`կլինի,-մտածեց աղվեսը:

-Հա,լավ է,Էս աշխարհից քիչ կվախենամ`ընկերներ կունենամ:Արևի տակ ման գալն էլ ինձ համար մարդավարի կլինի,-մտածեց դաշտամուկը:

Մտածեցին,որոշեցին ու ընկերացան:

-Մի պարկ ցորեն եմ ամբարել: Գարնանը ցանելու համար այն շատ-շատ է,-դիմեց նրանց արջը:Եկեք ամեն մեկիդ բաժին տամ,ինչ ուզում եք արեք ձեր բաժին ցորենը:Մնացածը թող մնա գարնանացանին:

-Եղավ,-ուրախացավ աղվեսն ու վերցրեց արջի տված մի բուռ ցորենը:

-Կտանեմ,հավերին կգայթակղեմ:Ցորենը նրանց ոտի տակ կփռեմ ու ես այդ հավերին հատ-հատ կհավաքեմ,-որոշեց նա:

-Շատ լավ,-ուրախացավ դաշտամուկը,-վերցրեց իր բաժին ցորենն ու տարավ աչքից հեռու վայելելու:

Ձմեռն անցավ,եկավ գարուն:Վար ու ցանքի ժամանակն էր:Արջը,որ երկար քնով էր անցել`արթնացավ:

-Ուր եք,իմ ընկերներ,-ձայնեց արջը:Աղվես,դաշտամուկ,շուտ այստեղ եկեք,գնանք ցորենը ցանելու:

Ձայնեց ու մտավ մառան ցորենը բերելու:Բայց այնտեղ նույնիսկ մի կորեկ չգտավ:Ցորենի պարկը դատարկ ու կրծոտված ընկած էր:

-Ընկերներ,-մռնչաց արջը գոռալու նման,-շուտ մառան եկեք,-ցորենը գողացել են:

Բայց արջի մռնչոցը անարձագանք մնաց:Ոչ աղվեսը,ոչ  էլ դաշտամուկը` մառան չգնացին:

Երբ արջը կատաղած գնաց ընկերների մոտ,տեսավ որ նրանք թեժ կռվի մեջ են`քիչ է մնում իրար ուտեն:

-Ինչու ես գողացել,ստոր,հողոտ արարած,- դաշտամկան վրա կատաղած հարձակվում էր աղվեսը:

-Բա դու ինչու ես գողացել,-ծվծվում էր դաշտամուկը պաշտպանվելու փոխարեն թռչկոտելով այս ու այն կողմ:

-Ախ դուք անամոթներ,մի սրանց տեսեք,-գոռաց զայրացած արջը,-բանի տեղ չիմանաք:Դեռ ընկերներ էլ ձեզ համարում եք:Կորեք աչքիցս,ես էլ ձեր ընկերը չեմ,-ասաց արջն ու աչքի առաջը ջուր առած գնաց դեպի ընկերները:

Աղվեսը պուկ փախավ սարն ի վեր,ժայռն ի վար:Մտավ խոր ձոր,գտավ մութ անտառ,թաքնվեց –կորավ արջի աչքից:

Դաշտամուկը հենց արջի ու աղվեսի աչքի առաջ գետնի տակն անցավ:Այդ օրվանից աղվեսը զգուշանում է արջին տեսնելիս`նրա աչքին աշխատում է չերևալ:Դաշտամկան գործը դժվարացել էր`աղվեսը չէր էլ ուզում հիշել,որ ընկերներ են եղել:Նա որոշել էր դաշտամկան ցեղի վերջը տալ`հերթով բռնելով և ուտելով նրա բարեկամներին:Իբր թե`դաշտամկանը չէր  կարողանում ներել,որ վատ ընկեր էր…

Հեղինակ`  Հասմիկ  Աջամյան