Հանելուկներ

Օգնում է նա տատիկներին,

Երբ դիմում են ասեղ-թելին:        

 (Ակնոց) 

***

Մեզ հետ բնավ չի խոսում,

Բայց իր կամքն է մեզ ասում,

Նա է գործի դնում մեզ՝

Անունն ասա, թե գիտես:                           

 (Ուղեղ)

 ***

Փափկամարմին, փափկամորթ,

Ոչ միջատ է, ոչ էլ որդ,

Ոչ թե նվաստ մի բրուտ

Ճարտարապետ է հմուտ:

Տուն է շինում բազմահարկ՝

Փայլփլուն ու միամուտք,

Ու տունն առած շալակին՝

Մագլցում է ծառ ու թուփ:                        

 (Խխունջ) 

 ***

Գուշակիր՝ ի՞նչ է, փոքրիկ ու բարակ,

Գարնանն ենք նրան թողնում հողի տակ,

Երբ մեծանում է ու հասակ առնում,

Եվ միրգ է տալիս, և շվաք անում:                               

 (Ծառ)

 ***

Մտքերի, խոհի մառանն է նա,

Ի՞նչ է, գուշակիր անունը նրա,

Վերևում ունի մանրիկ խիտ անտառ՝

Ներևում՝ խոսքեր, ծաղկող բան ու բառ:                                 

 (Գլուխ)

 ***

Երկու բոլորակ, սիրուն-կլորակ,

Պատսպարված են մի բլրի տակ,

Իրար փնտրում են գիշեր ու ցերեկ,

Բայց չեն հանդիպում երբեք:                                       

 (Աչքեր)

 ***

Անհուն կապույտ է կտրում ու անցնում,

Մեզ գիրկը առած՝ հեռուներ տանում,

Ճախրում է ծով ու ցամաքի վրա՝

Գուշակեք՝ ի՞նչ է անունը նրա:                                         

 (Ինքնքթիռ)

 ***

Երբ որ ծնվում ենք՝ ի՞նչ են մեզ տալիս,

Որ ամբողջ կյանքում էլ պոկ չի գալիս:                                                 

 (Անուն)