Աղվեսն ու վագրը

Էլ չես ազատվի, երկինքը վկա:

Վագրը երկյուղից գույն տվեց առավ,

Սակայն աղվեսը խոսքն առաջ տարավ:

-Չես հավատում, հա՞, դե արի, եղբայր,

Այս ձորից դուրս գանք ու մտնենք անտառ,

Կտեսնես ինչպես գազաններն ամեն

Ինձնից սարսափած հեռու կփախչեն:

-Շատ լավ,- որոշեց վագրը երկյուղից,

Ու աղվեսի հետ դուրս եկավ ձորից:

Երբ գայլ ու հովազ  մեր վագրին տեսան,

Գլուխներն առած սարերը փախան.

-Սխալվել եմ ես, ներիր ծառայիդ,-

Ասաց ու փախավ վագրը միամիտ:

Սա հին առակ է, բայց միտք ունի խոր`

Ուժի հետ մեկտեղ խելք է հարկավոր:

Հենրիկ Սևան