Տեսախաղերը և երեխաները․ ի՞նչ պետք է իմանա յուրաքանչյուր ծնող

Դրանք կարող են սովորեցնել, զարգացնել ստեղծագործական միտքը, կապեր ստեղծել, սակայն միևնույն ժամանակ կարող են առաջացնել կախվածություն, շփման վտանգներ կամ աղքատ քնի ռեժիմ։ Ի՞նչ պետք է իմանա ծնողը՝ երեխայի խաղային աշխարհը ճիշտ հասկանալու ու կառավարելու համար։

   Խաղալ երեխաների հետ՝ վստահության հիմքում

Տեսախաղերն ավելի լավ հասկանալու լավագույն միջոցը երեխայի հետ խաղալն է։ Թույլ տվեք, որ երեխան ձեզ սովորեցնի խաղալ։ Երբ դուք ճանաչում եք նրա հետաքրքրությունները, ստեղծվում է փոխվստահության հարթակ։ Այս դեպքում դուք կարող եք ասել. «Սա քեզ համար կարևոր է, և ես ուզում եմ հասկանալ։ Բայց եկ տեսնենք՝ արդյոք ճիշտ չէ՞, որ արդեն բավականին երկար ես խաղում»։ Սա շատ ավելի լավ կընդունվի, քան երբ ուղղակի արգելում եք։

   Ինչու են տեսախաղերը կարևոր

• Սովորեցնող են․ բազմաթիվ խաղեր զարգացնում են կողմնորոշումը, ստեղծարար մտածողությունը, արագ մտածելու և վերլուծելու կարողությունները։

• Մարտահրավերների հաղթահարում․ երեխային սովորեցնում են ձախողումից չվախենալ ու նորից փորձել։

• Սոցիալական հարթակ․ նույնիսկ առցանց խաղերը կարող են նպաստել շփմանը՝ զարգացնելով թիմային համագործակցությունը։

   Վտանգներ, որոնց պետք է ուշադրություն դարձնել

Անծանոթների հետ շփում

Երեխան պետք է հստակ իմանա՝ երբեք չպետք է անձնական տվյալներ տրամադրի անծանոթներին։ Տեխնիկական տեսանկյունից՝ օգտվեք ծնողական վերահսկողության գործիքներից, սահմանափակեք ընկերների շրջանակը։

Հիվանդագին տարվածություն

Եթե երեխայի կյանքում չկան այլ հետաքրքրություններ կամ սոցիալական կապեր, նա կարող է ավելի հեշտ տարվել խաղերով։ Խաղը չպետք է դառնա փախուստ իրականությունից։ Այդ պատճառով ավելի արդյունավետ է նոր հոբբիներ առաջարկել, քան ուղղակի արգելել խաղը։

Խաղերի «մութ կողմերը»

Որոշ խաղեր օգտագործում են մոլորեցնող մեխանիզմներ՝ երեխաներին դրդելով ավելորդ գնումներ կատարել կամ շուտ կապվել խաղին։ Այս հնարքները բացատրեք երեխային՝ որպես սովորեցնող փորձ։

Թունավոր համայնքներ

Որոշ խաղային համայնքներում տարածված են անհանդուրժողականություն, վիրավորանք, բուլլինգ։ Կարևոր է, որ երեխան իմանա՝ այդպիսի միջավայրում նորմալ չէ գտնվել, և նա վստահի ձեզ՝ ցանկացած խնդիր ներկայացնելու հարցում։

  Ինչքա՞ն ժամանակ կարելի է խաղալ

Այս հարցի պատասխանը կախված է իրավիճակից։ Դպրոցական ծանր օրվա ժամանակ՝ հնարավոր է զրո րոպե, բայց հանգստյան օրերին կամ արձակուրդներին կարելի է ավելի շատ։ Հետևեք երեխայի տրամադրությանը, հոգնածությանը ու խաղի բնույթին։

Մի մոռացեք՝ նույնիսկ կարճատև դադարները կարող են օգտակար լինել։ Առաջարկեք զբոսանք, ստեղծագործական այլ զբաղմունք կամ ընկերների հետ իրական շփում։

  Խորհուրդներ փոքր երեխաների ծնողներին

• Նախընտրեք հավաստագրված, ոչ կոմերցիոն խաղեր։

• Ստուգեք, արդյոք խաղում կան դրամայնացման մեխանիզմներ կամ անծանոթների հետ կապի հնարավորություններ։

• Խաղալով առաջին ժամվա ընթացքում՝ կկարողանաք հասկանալ՝ արդյոք այդ խաղը հարմար է երեխայի տարիքին ու բնավորությանը։

  Ինչ պետք է բարելավվի ոլորտում

Խաղերի խանութները պետք է ունենան հստակ ու պարզ վարկանիշային համակարգեր՝ ըստ տարիքային սահմանափակումների, դրամայնացման տարրերի ու շփման հնարավորությունների։ Ծնողների համար սա կլիներ հսկայական աջակցություն՝ ընտրություն կատարելիս։

Տեսախաղերը չպետք է դիտվեն միայն որպես սպառնալիք կամ խոչընդոտ։ Դրանք կարող են դառնալ երեխայի ինքնարտահայտման, զարգացման և փոխադարձ շփման հարթակ, եթե ծնողը տեղեկացված է, ներգրավված և հոգատար։