Կռունկն ու Ձկնկուլը

Բուն թռավ -քեֆը լավ: Թռավ-թռավ ցած իջավ,շուրջն աչք ածեց,էլի թռավ:Թռավ-թռավ ցած իջավ,պոչը պտտեց  շուրջը աչք ածեց ու էլի թռավ:Էս դեռ նախասելուկն է,ասելիքը հետո կգա:

Մի ճահճում մի կռունկ ու մի ձկնկուլ էին կենում:Կռունկը մենակ ապրելուց ձանձրացավ ու մտքին դրեց ամուսնանալ:

-Արի գնամ ձկնկուլին խնամախոս:Գնաց,գնաց , թըմփ,յոթը վերստ ճահիճ կտրեց,հասավ տեղ ու ասավ.

-Ձկնկուլ,տանն ես:

-Տանն եմ:

-Արի ինձ ուզիր:

-Չե, կռունկ,  քեզ չեմ ուզի,ոտքերդ  երկար,շորդ կարճ,թռնելդ բանի պետք չի,ուտելու բան էլ չունես:Գնա կորի,լողլողի մեկը:

Կռունկը փորուփոշման եկավ տուն:

Ձկնկուլը հետո միտքը փոխեց ու ասաց.

-Ավելի լավ է կռունկին ուզեմ,քան թե մենակ ապրեմ:

Գալիս է կռունկի մոտ ու ասում.

-Կռունկ ինձ ուզիր:

-Չէ,ձկնկուլ,պետքս չես,պսակվել չեմ ուզում, ինձ կնիկ պետք չի,գնա գործիդ:

Ձկնկուլը ամոթից լաց եղավ ու ետ գնաց:Կռունկը միտքը փոխեց.

-Իզուր էլ չուզեցի ձկնկուլին,-ասաց,-մենակ ապրելուց խեր չկա: Գնամ ինձ հարս բերեմ:

Գնաց,հասավ ձկնկուլի տուն:

-Ձկնկուլ,միտքս փոխեցի,  պսակվում եմ,ինձ ուզիր:

-Չէ կռունկ,ես քեզ չեմ ուզում:

Կռունկը տուն դարձավ:

Էստեղ ձկնկուլը միտք  արեց.

-Ինչի մերժեցի:Մենակ ապրելուց ինչ օգուտ:Լավ է մարդի գնամ:Գալիս է խնամախոս, հիմա էլ կռունկը չի ուզում:

Մինչև հիմա էլ էդպես իրար ուզելու են գնում,համա չեն պսակվում:

Ռուսական ժողովրդական հեքիաթ