Sidebar

Ճպուռն ու մրջյունը

Թռի-վռի 
Մի ճպուռ, 
Ողջ ամառը 
Շուռ ու մուռ, 
Երգեց, ճռռաց. 
Ճռճռաց: 


Մին էլ, ըհը՜, 
Ձմեռը, 
Փռեց իրա 
Թևերը. 
Բացեց գորգը 
Սպիտակ, 
Դաշտերն առավ 
Ձյունի տակ: 
Անցան պայծառ օրերը, 
Էլ ո՞ րն ասեմ, 
Էլ ո՞ րը, 
Երբ ամեն մի

Թփի տակ 
Թե սեղան կար, 
Թե օթյակ: 
Եկան օրեր 
Ցրտաշունչ, 
Ճպուռն ընկավ 
Լուռ ու մունջ. 
Քաղցած փորին 
Էլ ի՜նչ երգ, 
Ցուրտը տարավ 
Ոտ ու ձեռք: 
Զընգր-զընգր 
Դողալով, 
Ծանր-ծանր 
Սողալով 
Նա մրջյունին 
Ասում էր. 
- Գլխիդ մատաղ, 
Սանամե՛ր, 
Մի ճա՛ր արա 
Շունչ առնեմ, 
Ցրտից, սովից 
Չմեռնեմ: 
Կերակրի՛, 
Տաքացրու՛, 
Մինչև գարուն 
Ապրեցրու: 
- Ի՜նչ խաբար է, 
Սանիկս, 
Զարմանում եմ, 
Ջանիկս, 
Չաշխատեցի՞ր 
Ամառը, 
Ասա՛, ինչ էր 
Պատճառը: 
- Էդպես բանի, 
Սանամե՛ր, 
Էլ ժամանակ 
Ո՞ վ ուներ. 
Էն խոտերում 
Բուրավետ 
Երգում էինք 
Մերոնց հետ... 
- Ուրեմն դու՞ ... 
- Այո՛, ես 
Ողջ ամառը 
Դեն ու դես 
Երգում էի 
Մշտապես: 
- Երգո՞ւ մ էիր... 
Շատ բարի, 
Այժմ էլ բռնի 
Վեր-վերի, 
Քամին ծափ տա, 
Դու պարի՛:

 

Աթաբեկ Խնկոյան