Հոպոպ

Հոպոպ, հոպոպ իմ բարի,
Թռի-գնա մեր սարից,
Տես, քանի աչք է նայում
Չնաշխարհիկ քո սանրին:

Սանր են ուզում փրչոտ կատուն,
Կով մայրիկը խանում-խաթուն,
Պահակ շունը մեր հին բակի,
Շան լակոտները պահակի...
Տես եկել են խոյը խուճուճ,
Մորը կորցրած գառը պուճուր,
Ուլիկները սևուկ այծի,
Գործից հոգնած իշուկն ու ձին...

Հոպոպ, հոպոպ իմ բարի,
Թռի-գնա մեր սարից,
Մեծ փորձանք է սպասվում
Չնաշխարհիկ քո սանրին.

Սանր են ուզում փրչոտ կատուն,
Կով մայրիկը խանում-խաթուն,
Պահակ շունը մեր հին բակի,
Շան լակոտները պահակի,
Սարից իջած խոյը խուճուճ,
Մորը կորցրաթ գառը պուճուր,
Ուլիկները սևուկ այծի,
Գործից հոգնած իշուկն ու ձին...

Հոպոպն ահից կծկվեց,
Թռավ-գնաց, փրկվեց։

Յուրի Սահակյան