ԱՄՊՆ ՈՒ ՍԱՐԸ
Ամպը եկավ, նստեց սարին,
Նստեց սարի սուր կատարին։
-Լսի՛, պապի՛, ասաց նրան,
Լավ օրերդ անցան, կորան:
Խիստ սոսկալի
Ցուրտ է գալիս։
Ասաց, գնաց։
Սարը կամաց,
Մտավ սպիտակ
Վերմակի տակ։
Քամի
Քամի, քամի, այ քամի,
Քեզ անձրևը ի՞նչ կանի,
Կանաչ դաշտում դու խաղա,
Աղացն ալյուր թող աղա,
Որ ալյուրից սպիտակ
Տատը թխի կարկանդակ:
ՈՒՐԱԳ ՈՒ ՍՂՈՑ
Մի՛ լինի ուրագի պես,
Միշտ դեպի քեզ, միշտ դեպի քեզ,
Այլ եղիր սղոցի պես,
Մին դեպի քեզ, մին դեպի մեզ։