Երկու եղբայր չարաճճի
Եվ նույնքան էլ քաջ ու բարի
Առանց րոպե իսկ դադարի
Մտնում են բակ, հետո այգի:
Վազվզում են շնչակտուր,
Հասնում մինչեւ անգամ կտուր,
Բարձրանում են ամեն բլուր,
Կարծես խաղում են ամենուր:
Բայց խելոք են փոքրիկները,
Գիտեն խաղի սահմանները,
Թողնում են բակն ու վազելը,
Երբ կանչում են տան մեծերը:
«ԻՄ ՓՈՔՐԻԿ»