Ես ապրում էի մի փոքրիկ տան մեջ
Առատ ու անփույթ,
Աշխարհքն ինձ համար կըլոր էր անվերջ,
Կեղևը կապույտ։

Նըրանից հետո աչքըս բաց արի
Մի փոքրիկ բընում,
Տեսա՝ աշխարհքը հարդից է շինած,

Անցնում էի արտից արտ,

Հանկարծ տեսա մի կարճ մարդ,

Երկար քթին` ծակ ձեռնոց,

Ծուռ ծոծրակին` զույգ ակնոց,

Մերկ ոտքերին լայն գլխարկ,

Իսկ մեծ փոքրին` հացի պարկ:

Տոտիկները իմ փոքրիկ,

Մեր գյուղի տան մեծ այգում

Մի մեծ կովիկ է ապրում:

Հենց արեւը երկնքում

Իր շողերն է տարածում,

Նա խոր քնից արթնանում,

Հորանջում է ու կանգնում,

Դեպի դաշտերն է շտապում:

Կթռնեմ օդ,

Կախարդի մոտ,

Կասեմ` կախարդ,

Ինձ դարձրու զարդ,

Որ ամեն մարդ,

Երբ ինձ տեսնի`

Դառնա զվարթ:

Լուսինն ապշի,

Անի` հա~փչի:

Ու ես ժպտամ