Քիթիկը շատ, շատ էր տխուր,
Բերանն ասաց.
-Ինչու՞ ես լուռ:
Քիթիկն ասաց.
-Ինչքա՞ն մնանք թե դու, թե ես այսպես մենակ:
Աչիկները երկու հատ են,
Ականջները երկու հատ են,
Երկու հատ են ոտքը, ձեռքը,
Իր զույգն ունի ամեն մեկը:
Քիթիկը շատ, շատ էր տխուր,
Բերանն ասաց.
-Ինչու՞ ես լուռ:
Քիթիկն ասաց.
-Ինչքա՞ն մնանք թե դու, թե ես այսպես մենակ:
Աչիկները երկու հատ են,
Ականջները երկու հատ են,
Երկու հատ են ոտքը, ձեռքը,
Իր զույգն ունի ամեն մեկը:
Ա՜յ փոքրիկներ, ա՜յ սիրուններ,―
Ասավ քամին տերևներին,―
Աշուն եկավ, մոտ է ձմեռ,
Ի՞նչ եք դողում ծառի ծերին։
Կախված է ճյուղքից ճոճը ծիտիկի.
Փըչի՛, հովիկ, փըչի՛,
Ճոճն օրորվի, տանի բերի
Նանի՜, ծիտիկ, նանի՜։
Ծիտիկը անուշ երազ է տեսնում.
Ձմեռ պապի, Կաղանդ պապի,
Դե շուտ սահնակդ զարդարի,
Եղնիկներով ուրախ, բարի,
Նվերներով պարկերդ լի,
Արագ-արագ մեր տուն արի:
Աղվեսն եկավ մութ անտառից,
Հարցմունք արավ լիքը թառից.
Մեծ խորոզ է հարկավոր ինձ.
Քաղցած աղվեսն, ագին ծաղիկ:
Աղվեսն հագել քուրքը դեղին,
Պըտուտ կուգա շուրջը գեղին.
Ջուր կըտըրվեց տատիս լեղին.
Դեղին աղվեսն, ագին ծաղիկ:
Հաֆ-հա՛ֆ, հաֆ-հա՛ֆ,
Ահա այսպես
Հաչում եմ ես,
Հաֆ-հա՛ֆ, հաֆ-հա՛ֆ.
Ու տունն այսպես
Պահում եմ ես։
Թե գա մեզ մոտ