Առուն վազեց կարկաչելով, 
Ձորը զարթնեց կանաչելով,
Արագիլներն վերադարձան -
Իրենց բույնը ճանաչելով:
Ա՜խ, ինչ սիրուն գարուն է, տե'ս,

- Ծիածա'ն, ա'յ ծիածան, 
Դու գույների կոր արձան, 
Այդ գույները յոթնածիր 
Ինչպե՞ս իրար միացան: 
- Անձրևի պաղ ցողերը, 
Կաթիլների կողերը 
Ջերմ արևից տաքացան, 
Դարձան չքնաղ ծիածան, 

Մեր հույսի դուռն է մայրս, 
Մեր տան մատուռն է մայրս, 
Մեր օրորոցն է մայրս,

Կախվեց տողից «յ» տառը,
Ւնչպես թեյի գդալը.
Այդ լավ տառով Օվսաննան
Պիտի գրի յասաման։
Թող բույր լցնի աշխարհը
Յասամանի "յ" տառը,
Հույսով, լույսով, տող հյուսի
Սրտերի հետ թող խոսի,

Ես մի փոքրիկ
Եղբայր ունեմ,
Կարգին չի խոսում,
- Լա-լա, տա-տա,-
Ւբր ինձնից
Գնդակ է ուզում։
Թե մի բան է
Ձեռքից ընկնում,
Ճչում է՝ լե-լես,
Երբ տալիս եմ,ծիծաղում է,
Այսինքն՝ ապրես։
Ւնձ էլ մի նոր
Անուն դրել,
Ասում է՝ ղա-ղա,

Նկարում եմ

Ծաղիկ ու ծառ,

Արեգակ ու

Երկինք պայծառ,

Ինձ ասում են

«Փոքրիկ վարպետ»,

Բայց ես նոր եմ

Դեռ աշակերտ:

Երբ նկարիչ

Դառնամ մի օր,