Թռչեի՜ մտքով տուն,

Ուր իմ մայրն է արթուն

Սպասում իր որդուն՝

Անհանգիստ ու անքուն։

Այբուբեն չէ սա,

Բերդ է անմատույց,

Գանձ է աննվաճ:

Դու այսօր այնքան մաքո՜ւր ես, Մասի՜ս,
Գույներդ այնպես ջի՜նջ են, նրբերա՜նգ,
Ասես չես նյութված քար ու ավազից,
Այլ ջրաներկով գծված ես բարակ:

Ձմեռվա բուքին,

Սառնամանիքին

Դպրոցի ճամփան

Դժվար է, երկար՝

Շատերի համար:

Ատամ, ատամ,

Իմ կաթնատամ,

Գնա՜ս բարով

Հարյուր տարով…

Իսկ դու արի՛,

Գալդ բարի՜,

Իմ նո՛ր ատամ.

Մայրիկն ունի ինը խրատ,
Արմիկին է տալիս միշտ.
Գիտեմ, ձեզ էլ դուր կգան շատ,
Հարկավոր են բոլորիդ:

Եղևնի

Գունատ աշուն է,
Էլ չկա թռչուն,
Քամու թևերին
Տերևն է թռչում։

Փոս ենք փորում,
Ծառ ենք տնկում
Ուրախ երգով ու կանչով,
Որ մեծանա
Ու ճյուղեր տա,
Ծածկվի սիրուն կանաչով։