-Ինձ ասում են.- Ժիր մեղու,
Հանգիստ չունես քո տեղում…
Ես ասում եմ. –Ճիշտ է այդ,
Գործս սիրում եմ ես շատ,
Ամբողջ օրը զով օդում,
Թփից թուփ եմ թռչկոտում,
-Ինձ ասում են.- Ժիր մեղու,
Հանգիստ չունես քո տեղում…
Ես ասում եմ. –Ճիշտ է այդ,
Գործս սիրում եմ ես շատ,
Ամբողջ օրը զով օդում,
Թփից թուփ եմ թռչկոտում,
Ես ամպիկն եմ,
Ես ամպիկն եմ,
Արագաշարժ
Ու ճարպիկն եմ:
Ձյուն եմ դառնում
Փաթիլ-փաթիլ,
Լցվում առուն
Կաթիլ-կաթիլ,
Հայաստան ասելիս այտերս այրվում են
Հայաստան ասելիս ծնկներս ծալվում են
Չգիտեմ ինչու է այսպես:
Հայաստան ասելիս շրթունքս ճագում է
Հայաստան ասելիս հասակս ծաղկում է
Չգիտեմ ինչու է այսպես:
Հայաստան ասելիս աչքերս լցվում են
Գարունն անձրև է մաղում,
Ծաղիկներին ցող է շաղում,
Ջերմ արևի ծափի տակ
Ծաղկանց ծովն է ծիծաղում:
Ծաղիկների շաղի մեջ,
Ծափի ու ծիծաղի մեջ,
Ծաղկի նման մենք անգին,
Անուշ բույր տանք աշխարհքին:
Մկրտիչ Կորյուն
-Ես խաղողի կանաչ վազն եմ,
Ոսկե աշնանն հենց որ հասնեմ,
Ու սաղարթիս ստվերում զով,
Ողկույզները պարեն նազով,
Հարազատի ու օտարի
Ես ձայն կտամ. – Ինձ մոտ արի,
Կեր խաղողս քաղցր ու հյութեղ,
Մեր լեզուն մեր խիղճն է դա,
Սուրբ հացը մեր սեղանի,
Մեր հոգու կանչն է արդար
Ու համը մեր բերանի:
Մեր լեզուն ծուխն է մեր տան,
Մեր կշիռն աշխարհի մեջ,
Նա աղն է մեր ինքնության,
Էության խորհուրդը մեր: