Կապիկը երկու բռով ոլոռ էր տանում։ Հանկարծ ոլոռի մեկ հատիկ ընկավ գետնին և գլորվեց:
Կապիկը ցանկացավ վերցնել գետնին ընկածը, կռացավ, ու հենց այդ պահին ափի միջից թափվեց ևս քսան հատ ոլոռ։ Նա շփոթվեց, շտապեց հավաքել դրանք, երբ ձեռքից թափվեց ամբողջը: Կապիկը շատ բարկացավ, ցրեց այս ու այն կողմ ոլոռները և փախավ։
Տվյալ առակը խորը իմաստ ունի: Հեղինակը, նախ, ցույց է տալիս մեզ միայն մեկ դրվագ հերոսի կյանքից, որտեղ նա, ընկնելով մեկ ոլոռի հետևից, մնում է ձեռնունայն։ Դրվագը մեկն է, կյանքը` ևս: Շատերն էլ հաճախ այսպես իրենց կյանքը փոխանակում են «ոլոռի» հետ, բարկանում անընդհատ, մտածում դատարկ բաների մասին և կորցնում: Այնինչ, անհրաժեշտ է գնահատել ունեցածը, տարբերակել կարևորն անկարևորից, առանձնացնել գլխավորը, չվատնել սեփական առողջությունը, ուժերն ու հույզերը մանրուքների վրա: