Առակներ

Իմաստուն զինվորը

Մի իմաստուն զինվոր պատերազմ էր գնում և նա երկու ոտքով կաղ էր։ Եվ զինվորներից մեկը նրան ասաց.

-Ով ողորմելի, ո՞ւր ես գնում։ Քեզ իսկույն կսպանեն, որովհետև փախչել չես կարող։

Մայր հավիկը երկար վիզ,

Բակում քուջուջ անելիս`

Օձի փոքրիկ ձու գտավ,

Կտցին առավ, տուն մտավ:

Երեք շաբաթ մայր հավը,

Թողած իր դարդն ու ցավը,

Թիթեռն ու թրթուրը

Մի օր թիթեռն ասաց` թրթուր,

Նայում եմ քեզ, ես` ուր, դու` ուր:

Քեզ սազում է խոնավ հողը,

Ինձ` երկինքը ու վառ շողը:

Պատասխանեց թրթուրն այսպես.

-Այ ցեղակից, հերիք փքվես,

Վաղուց, շատ վաղուց մի մեծ խնձորի ծառ էր աճում: Փոքրիկ տղան սիրում էր խաղալ դրա շուրջն ամեն օր: Նա բարձրանում էր ծառը, ուտում խնձորները և քնում ծառի ստվերում: Նա սիրում էր ծառը, իսկ ծառ սիրում էր խաղալ նրա հետ: Բայց ժամանակն անցնում էր և փոքրիկ տղան մեծանում էր: Նա այլևս չէր խաղում ծառի շուրջն ամեն օր:

Ձմռան մի ցուրտ առավոտ

Գայլը ընկավ ձեռվ ու ոտ,

Շրջեց անտառ ու այգի,

Որ ճանկի մի չաղ մաքի:

Ամբողջ օրը ման եկավ,

Բերանն, ասա, բան ընկա±վ.

Ո՞վ էր տեսել ձմռանը

Մաքին մնար դռանը:

Ոնց պատահեց, մայր ագռավին

Ոսկեջրած մի թագ տվին,

Որ ամենից լավին գտնի,

Թագը նրա գլխին դնի:

Անցավ ագռավն այգի ու մարգ,

Տեսավ սոխակ ու սիրամարգ,

Շատ ման եկավ, վերջը բերեց

Թագն իր ճուտի գլխին դրեց:

Հենրիկ Սևան