Ժառանգություն․ առակ այն մասին, որ ագահ լինել չի կարելի

Ժամանց

Մի մարդ ուներ երկու որդի։ Կանչում է տղաներին իր մոտ և ասում․

- Երբ ես այլևս չլինեմ, բաժանեք ունեցվածքը հավասար։

Հորից հետո որդիները չեն կարողանում կիսել ժառանգությունն առանց վեճի ու որոշում են գնալ հարևանի մոտ՝ խորհուրդ ստանալու։ Հարևանը հարցնում է․

- Ի՞նչ է ասել ձեր հայրը։

- Հայրիկը պատվիրել է կիսել ամեն ինչ,- պատասխանում են նրանք։

Հարևանը մտածում է ու հայտարարում․

- Ուրեմն սկզբում հավասարաչափ պատռեք բոլոր զգեստները, այնուհետ հավասարաչափ կոտրեք սպասքը, վերջում նույն սկզբունքով բաժանեք ընտանի կենդանիները։

Եղբայրները լսում են հարևանին ու արդյունքում մնում են ձեռնունայն։ 

 

Առակը ցույց է տալիս, որ հիմարությունն ու ագահությունը մարդու թշնամիներն են, դարձնում են նրան խոցելի և հասցնում զրոյական կետի: Մարդը պետք է գնահատի ուրիշների կատարած աշխատանքը,  ընդունի ստացածն ամենայն պատասխանատվությամբ ու երախտագիտությամբ, ինչպես նաև ապրի խաղաղ, սիրով և կարողանա համաձայնության գալ: