Ժամանակին կային չորս եղանակ քույրիկներ՝ Ծաղիկը, Արևիկը, Ոսկեհատը և Ձյունիկը: Տարի մայրիկը նրանցից ամեն մեկին հանձնարարություն տվեց․

- Աղջի՛կս,- ասաց նա Ծաղիկին,- ուր էլ գնաս, ժպիտ ու գեղեցկություն տարածիր շուրջդ:

Ասեղ է առել,

Կարում, արդուկում,

Դերձակ է դարձել

Սուրիկը բակում:

Այգին, աշնա՜ն այգին՝
Տաք գույներով, բույրով,
Գիրկն է կանչում կրկին
Հազար հրապույրով։

Ամպոտ սարեն ուրախ ձենով

Ջուր է գալիս, անցնում շենով։

Թուխպն ամպին ասաց.- Ամպ,

Դու ձի դարձիր, ես էլ՝ թամբ:

Այն ամպիկը գորշ ու թաց

Դառնա հեծյալ, նաև՝ սանձ:

Նկարիչ փիղը բնապատկեր է նկարում, սակայն մինչ ցուցադրության ուղարկելը որոշում է ընկերներին հրավիրել՝ կտավը նայելու և կարծիք հայտնելու: Նա տարակուսում էր, ուզում էր հասկանալ՝ ի՞նչ քննադատություն կլսի, արդյո՞ք խիստ կգտնվեն կենդանիները: Այդպես մտամոլոր քայլում էր, երբ կենդանիները ժամանեցին: Փիղն արագ-արագ բերում է նկարն ու դեն նետում վրան գցած կտորը: Առաջինը սկսում է  կոկորդիլոսը․

- Բնապատկերդ լավն է, բայց ես չեմ տեսնում գետը:

- Այն, որ գետ չկա, մեծ կորուստ չէ: Բայց այ ու՞ր են սառույցները, ձյունը,- կոկորդիլոսին ի պատասխան՝ ասում է փոկը:

- Թույլ տվեք արտահայտվել,- բարձրաձայնում է խլուրդը,- նկարիչը մոռացել է բանջարանոցը:

-  Խրյու-խրյու,- առաջ է գալիս խոզը,- նկարը հաջողված է, ընկերներ: Բայց ըստ մեզ՝ պակասում են կաղնիները:

Բոլոր խոսքերն ընդունում է փիղը և ձեռքն առնում վրձինը, ներկերը: Նա իր ուժերի սահմաններում աշխատում է գոհացնել ընկերներին՝ պատկերելով ձյուն և սառույց, գետ ու բանջարանոց, կաղնի, նույնիսկ՝ մեղր: Դա էլ այն դեպքում, եթե հանկարծ արջը գար: Նկարը պատրաստ էր, ու փիղը կրկին կանչում է ընկերներին։ Հյուրերը նայում են ու շշնջում.

- Խառնաշփո՜թ:

Առակում նկարագրված է հրաշալի և ամենքիս հոգեհարազատ պատմություն, որը հասկանալի կլինի անգամ ամենափոքր ընթերցողին։ Այստեղ փիղը, փորձելով չնեղացնել ներկաներին, որոշում է իր նկարը լրացնել թվարկված դետալներով, որից հետո ստեղծագործությունը տալիս է գնահատման։ Ի զարմանս բոլորի՝ մեկնաբանություններից հետո ոչ մի լավ բան չի ստացվում, քանի որ ավելորդ պատկերներով լցված նկարը վերածվում է  անիմաստության։ Սրանով հեղինակն ուզում է ասել՝ անհնար է դառնալ սիրելի, հարազատ, բարի և լավը միաժամանակ բոլորի համար։ Իհարկե, ոչ ոք ապահովագրված չէ քննադատություններից, բայց եթե դրանց անխտիր հետևեք  և կատարեք, ի վերջո կարող եք կորցնել ձեզ որպես անձ՝ սխալ համարելով նախկին գիտակցված արարքները: Հետևեք լավ խորհուրդներին, բայց խելամտության սահմաններում: Դուք չեք կարող գոհացնել անընդհատ ընկերներին, դրանով կվնասեք միայն ինքներդ ձեզ:  Մեզանից յուրաքանչյուրի կյանքը յուրօրինակ կտավ է, որի վրա փոփոխություններ անելու իրավունք ունի միմիայն տվյալ անձը: