«Իմ փոքրիկ»-ը զրուցել է «Ժեստ» հոգեբանական կենտրոնի հոգեբան Լուսինե Գրիգորյանի հետ:
Ինչու՞ է որոշ կանանց մոտ վախ ձևավորվում ծննդաբերության նկատմամբ։
Տոկոֆոբիա կոչվող այդ վախի պատճառները հիմնվում են կնոջ` ծննդաբերության մասին ունեցած այնպիսի պատկերացումների վրա, ինչպիսիք են՝ «ծննդաբերությունը ցավոտ գործընթաց է», «հետծննդաբերական պրոցեսը դժվար է»: Նմանատիպ ընկալումների զարգացմանը նպաստում են աղջկա լսած կամ տեսած օրինակները: Անձի տագնապային տեսակը տվյալ օրինակները չի կարողանում տարանջատել իրենից, և արդյունքում՝ իր համար պատկերացնում է հենց այդպիսի սցենարներ:
Այս պարագայում վախը կարելի է բնակա՞ն համարել, թե՞ ոչ։
Այո՛, ծննդաբերությունից կարելի է վախենալ, վախը պաշտպանական բնույթ ունի: Պարզապես հարկավոր չէ ծննդկանին երեխայի նման խաբել, թե ծննդաբերությունը ցավոտ չի լինելու: Նրան պետք է նախապատրաստել այն պատվով հաղթահարելուն: Կնոջ հետ անհրաժեշտ է աշխատել այնպես, որ նա իր մտքերը տանի դեպի երեխայի ծնունդ, ապագայի գեղեցիկ պատկերի ստեղծում: Վախերից ու տարաբնույթ մտքերից փախչելը խուսափողական մոտեցում է, որի դեպքում օրգանիզմի կողմից առաջանում է դիմադրություն: Կարող ենք խորհել գաղափարի շուրջ՝ «երբ մենք որևէ զոհողության ենք գնում, ապա դրա դիմաց ստանում ենք շատ ավելի էականը»: Ահա այստեղ էլ կարևոր ձեռքբերումը երեխան է, չնայած որ կինն իր համար անցնում է բավականին ցավոտ ընթացք:
Ո՞ր դեպքում է վախը դադարում բնական լինել և հոգեբանին դիմելու անհրաժեշտություն առաջ բերում:
Հոգեբանին դիմելու անհրաժեշտություն կլինի այն ժամանակ, երբ ծննդկանի մոտ լինի մշտական տագնապ, հուզական անկայունություն, որոնց հիմքում վախն է ոչ թե ծննդաբերության ընթացքից, այլ նրանից, որ մայր է դառնալու և նոր դեր է ստանձնելու, բալիկը փոխելու է իր կյանքը: Երբեմն էլ պատճառ է դառնում երեխայի հոր հանդեպ վերաբերմունքը, սիրո բացակայությունը և այլն:
Որո՞նք կարող ենք համարել ծննդաբերության հաջող ընթացքը պայմանավորող հոգեբանական գործոններ և, ի վերջո, պե՞տք է աղջկա կողքին լինել ծննդաբերության ժամանակ։
Ծննդկանին պետք է պատրաստել ծննդաբերության, որտեղ նա ակտիվ կողմն է: Հաջող ընթացքը մեծամասամբ կախված է հենց նրանից, իսկ ուժ տվողն իր մեջ ապրող փոքրիկն է: Այսինքն՝ ծննդկանը պետք է գնա վստահորեն, ունենա դրական մտքեր, դրական էներգիայով լի լինի և օգնի փոքրիկին լույս աշխարհ գալ, ոչ թե սպասի օգնության: Կարելի է կիրառել մեդիտացիոն տեխնիկաներ, որոնք հնարավորություն կտան մարմինը և միտքը նախապատրաստել ծննդաբերության:
Ընդհանրապես, ծննդկանին շրջապատող մարդիկ ինչպիսի՞ գործողություններ չպետք է անեն։
Հարկավոր չէ Գերխնամք ցուցաբերել ծննդկանի նկատմամբ, քանի որ այդ դեպքում նա վատ իմաստով կթուլանա։ Իսկ հաջորդ ծննդաբերության համար անհրաժեշտ է, որ մայրանալ պատրաստվող կինը լինի ինքնավստահ, օգտագործի ներքին ռեսուրսները:
Հեղինակ՝ Լուիզա Աբրահամյան